Bron: www.oude-ijsselstreek.nl

 

Zondag 13 maart 2022 werd de herdenkingstocht van Megchelen naar Rees en van Rees naar Megchelen gehouden. Een wandeltocht over de route die eind 1944 voor veel dwangarbeiders van Kamp Rees een vluchtweg naar de vrijheid was. Een wandeltocht om te herdenken, te gedenken en om niet te vergeten. Zeker nu!

 

Megchelen heeft een grote rol gespeeld bij de opvang van Nederlandse dwangarbeiders uit het net over de grens gelegen kamp Rees. Het kamp heeft maar vijf maanden bestaan, maar de omstandigheden waren ronduit vreselijk. Ruim 300 van hen kwamen om door ontbering, ziekte of mishandeling. In december 1944 werden in Megchelen de eerste Nederlandse dwangarbeiders opgevangen die uit Rees waren gevlucht. Megchelenaren die het gebied als hun broekzak kenden, wisten in februari 1945 enkele honderden dwangarbeiders naar hun dorp te krijgen. De ernstig verzwakte mannen werden in de dorpsschool opgevangen die was ingericht als een illegaal noodhospitaal.

 

Toespraak burgemeester

Burgemeester Otwin Van Dijk begon zijn toespraak bij het gedenkteken aan de Julianaweg met het benoemen van de huidige situatie in Oekraïne. “Vol ongeloof en verbijstering keek ik de afgelopen weken naar de berichten die in rap tempo binnenkwamen. Wie had dit voor mogelijk gehouden? Zo’n ongekende daad van agressie. Rusland dat Oekraïne - een soevereine en onafhankelijke staat - barbaars binnenvalt. Met raketten, tanks en vliegtuigen. Dat hebben we in Europa heel lang niet meer gekend. Een bizarre daad die een streep zet door een vreedzaam Europa. De beelden die we op televisie zien gaan door merg en been. Huilende, biddende en wanhopige inwoners van Oekraïense steden en dorpen. Straten en wijken die kapot zijn geschoten. Burgerslachtoffers die op de weg liggen met een dekentje over hun lichaam. Mensen die schuilen in metrostations. Een kerncentrale die wordt bestookt.”

 

Verdriet en machteloosheid

De burgemeester roemt president Zelensky die dapper z’n volk voorgaat. Die de moed erin probeert te houden door in een T-shirt z’n bevolking dagelijks toe te spreken. “Dit conflict kent op voorhand al geen winnaars. Louter verliezers. Zowel Oekraïners, als Russen, als de internationale gemeenschap zijn hiervan het slachtoffer. Ik kan alleen maar hopen dat uiteindelijk het gezond verstand én de liefde voor vrede wint.”

 

De beelden op televisie van alle vluchtende mensen kunnen herinneringen oproepen aan de vluchtroute van de dwangarbeiders uit kamp Rees die op weg waren naar een veilig onderkomen. “Onze gedachten zijn bij al die mannen die in de winter van 1944/1945 het kamp ontvluchtten”, besluit de burgemeester. “We staan vandaag stil bij de slachtoffers, die destijds onder onmenselijke omstandigheden hebben geleefd en zijn gestorven. We staan er elk jaar bij stil met deze wandeltocht, maar dit jaar komt het nog harder binnen. Het onvoorstelbare verleden wordt op een wrede manier ingehaald. Niet vergelijkbaar in feiten maar wel in gevoel. Ik voel, samen met u, het verdriet en de machteloosheid.”